Standard kodowania cyfrowej telewizji naziemnej
Standardem nadawania telewizji w Polsce i w całej Europie jest standard DVB-T -Digital Video Broadcasting – Terrestrial. Jest to standard opracowany w 1997 roku, określający sposób przesyłania sygnału dla naziemnej telewizji cyfrowej.
W sygnale tym przesyłane są informacje o cyfrowym wideo, dźwięku oraz dodatkowe dane. Strumień ten określa się nazwą MPEG i jest on transportowany w specjalnej modulacji COFDM.
Do kompresji czyli zmniejszenia objętości dźwięku i obrazu, używane są standardy MPEG-2 i MPEG-4, które pozwalają transportować obraz w jakości SD lub HD oraz wysokiej jakości dźwięk. Do odbioru tak skompresowanego sygnału potrzebny jest specjalny odbiornik wyposażony w układ wejściowy z przetwornikiem analogowo-cyfrowym, układ służący synchronizacji, specjalny przetwornik układu zmiennego, demodulator modulacji ODFM, układ do rozdzielania poszczególnych części sygnału tj.
obrazu, dźwięku i danych oraz serce układu – dekoder, który umożliwia całkowite odkodowanie sygnału w standardzie MPEG-2 lub MPEG-4. Następcą standardu BVB-T jest standard DVB-T2.